تقریبا حدود پنج سال پیش، چند نفر در «زوریخ» تصمیم گرفتند تا موبایل های هوشمندشان را روی دست خود ببندند. در آن زمان، اندازه قطعات سخت افزاری کوچک تر شده بود و گروه مورد بحث، می خواست پتانسیل ابزارهای پوشیدنی را بسنجد. به همین دلیل بود که اقدام به بستن موبایل های خود بر روی دست شان کردند و در راهروهای ساختمان گوگل می رفتند و می آمدند.

آنها در گوگل مشغول به کار بودند و وانمود می کردند آنچه بر روی مچ دست خود بسته اند، یک ساعت هوشمند است. با همین کار، درک کردند که استفاده از یک کیبورد روی ساعتی هوشمند، امری کاملاً غیر ممکن است و از طرفی، متوجه گشتند که دریافت به موقع اعلانات، مهم ترین ویژگی یک اسمارت واچ به شمار می رود. حال آنچه گوگل می سازد، حاصل آزمایشات اولیه همین افراد است.

گوگل به فرمول عجیبی باور دارد و می گوید که همه کارمندانش، می توانند بیست درصد یا یک پنجم از زمان خود را به پروژه ای که تصور می کنند آینده دارد، اختصاص دهند. حاصل همین تفکر، محصولات و سرویس هایی نظیر Gmail، گوگل نیوز و AdSense بوده، اما می توانید پلتفرم اندروید ور و به طور کلی تمام تلاش های شرکت مورد بحث در زمینه ساعت های هوشمند را نیز به این لیست اضافه کنید.
«دیوید سینگلتون» (David Singleton) مدیر توسعه ساعت های هوشمند گوگل می گوید: «چندتایی از توسعه دهندگان سطح پایین و برخی مدیر تولیدها، ۲۰ درصد از زمانشان را کنار هم گذاشته بودند و برخی ایده ها را برای پلتفرمی پوشیدنی جمع آوری کرده بودند. در واقع آنها تبدیل به تیمی در زوریخ شده بودند که موبایل خود را روی دست می بستند و وانمود می کردند که آن، یک ساعت هوشمند است.»

در سال ۲۰۱۳، سینگلتون به عنوان مدیر پروژه اندروید ور برگزیده شد و حالا طور مستقیم، به «هیروشی لاکهایمر» (Hiroshi Lockheimer)، شخصی که اکنون مدیر اندروید در گوگل است، گزارش می دهد. او حالا وظیفه دارد تا یکی از قدیمی ترین تکنولوژی های جهان که در اصل مکانیزم ساعت است را دگرگون کند.
سینگلتون می گوید: «ساعت هوشمند دقیقاً همان چیزی است که گوگل توسط آن می تواند به زندگی اشخاص کمک کند.» او ایده های بزرگی برای اندروید ور دارد و معتقد است در آینده، این سیستم عامل می تواند حتی پیش از این که خودتان بخواهید احساس کنید که بیمار شده اید، این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارد. وی ادامه می دهد: «در ۲ الی سه سال آینده، زندگی مانند حالا نخواهد بود و موارد بسیاری تغییر خواهد کرد، چه رسد به پنجاه سال بعد.»

البته اندروید ور راه بسیار درازی پیش روی خود دارد و به طور کلی ساعت های هوشمند هنوز در نخستین دوره رشد خود هستند.

ابزارهای پوشیدنی از میانه دهه ۸۰ میلادی تلاش داشته اند تا راه خود را به زندگی کاربران باز کنند اما اولین باری که افراد توانستند یک ساعت هوشمند حقیقی داشته باشند، در ژانویه ۲۰۱۳ و زمانی بود که Pebble اولین ساعت خود را توسط جمع سپاری (جذب سرمایه عمومی) عرضه کرد. سپس، گوگل در سال ۲۰۱۴، اندروید ور را معرفی نمود. در انتهای همان سال، اپل ساعت هوشمند خود را معرفی کرد ولی آن را در سال ۲۰۱۵ به بازار عرضه نمود.

03_android-wear-pattern-w1150

تعداد خریداران ساعت های هوشمند هم در حال افزایش است و گزارشات موسسه های تحقیقاتی نشان می دهد که فروش این دسته از محصولات در سه ماهه چهارم سال ۲۰۱۵ برای اولین بار از فروش ساعت های لوکس پیشی گرفته است.
گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند

زک کوئن (Zak Cohen) که یکی از توسعه دهندگان برتر اندروید ور در لندن است، می گوید که مردم با احتیاط، به این ابزارها علاقمند هستند. او البته بیان می کند که گوگل، اپل و Pebble شرکت هایی هستند که ساعتی هوشمند توسعه داده اند اما در حقیقت، خودشان هم نمی دانند که چرا این کار را کرده اند. سوال اصلی این است که اگر موبایلی در جیب داشته باشید، چرا باید یک نمایشگر کوچکتر را روی مچ دستتان ببندید؟

سینگلتون البته با این دیدگاه مخالف است و می گوید: «تصور نمی کنیم این تکنولوژی تولید شده باشد تا مشکلی را حل کند که هنوز آن را نیافته. تصور می کنیم که هسته مشکلات را می دانیم و به طور کلی، به همین دلیل است که می کوشیم تا آن را حل کنیم و همه تلاش هایمان هم بر همین اساس است.»

اما یکی از مشکلات اصلی این است: چگونه یک ساعت هوشمند می تواند سایر گجت ها را بی استفاده کند؟

سینگلتون می گوید که کارمندان گوگل در پایتخت انگلیس در ابتدا بر روی بهبود تجربه موبایل متمرکز بودند اما بعداً وظیفه آنها تبدیل شده به توسعه اندروید ور: «در ابتدای کار افرادی را به استخدام در آوردیم که به خوبی می توانستند ستون های یک پلتفرم را استحکام بخشند و پیشتر تجربه چنین کاری را هم داشته اند.»

گوگل البته در این میان نمی گوید که چه زمان به شکل رسمی پروژه توسعه ساعت های هوشمند و پلتفرم مخصوص آنها را کلید زده است. اما به نظر می رسد که در سال ۲۰۱۱، این شرکت آزمایشات کوچکی را آغاز کرده است.

سینگلتون همچنین می گوید که مدیر کنونی اندروید، آقای لاکهایمر بوده که به شدت پیگیر پروژه ساعت هوشمند گوگل شده. سینگلتون که در آن زمان در مانتین ویو و مقر اصلی گوگل مشغول به کار بوده، می گوید: «هیروشی لاکهایمر فکر می کرد که باید پروژه ساعت هوشمند جدی تر گرفته شود و به همین دلیل از من خواست تا به تیم اندروید ور بپیوندم. سپس تیم کاملی دور هم جمع شد و او گفت: این یک موقعیت عالیست، بیایید این پروژه را آغاز کنیم.»

دفتر گوگل در لندن که بخشی مدیریت اندروید ور از آنجا صورت می گیرد.

حالا ۱۸ گجت از اندروید ور استفاده می کنند و این پلتفرم بیش از ۴۰۰۰ اپلیکیشن دارد. تیم اندروید ور متشکل از ۱۲۰ نفر است که ۲۰ الی ۳۰ نفر از آنها از لندن کار توسعه این پلتفرم را دنبال می کنند. خود دیوید سینگلتون که در اصل مسئول پلتفرم اندروید ور است، در انگلیس سکونت دارد. بخش های مهمی از این پلتفرم نیز از سوی مهندسانی که در لندن مستقر شده اند، توسعه یافته اند. اگر به خاطر داشته باشید، در سال گذشته اندروید ور آپدیتی را دریافت کرد که کاربر توسط آن می توانست خودش حالت یک اموجی را روی نمایشگر بکشد، و سپس سیستم آن را تشخیص می داد و برای شخصی خاص ارسالش می کرد. این یکی از قابلیت هایی است که تیم لندن به اندروید ور افزوده.
«تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند»

سینگلتون خبر می دهد که عملکرد اندروید ور بر سه ستون استوار شده است: تعامل با جهان، ایجاد نیروی تازه و اپلیکیشن های سلامتی. وی باور دارد که چنین عملکردی، در اصل همچون دیدگاه اصلی گوگل از آینده ای متصل به اینترنت و تعاملی تر است.

وی همچنین به راحتی بیان می کند بیشتر مواردی که به آنها اشاره دارد، حالا هنوز از نظر فنی قابل دسترسی نیستند، دقیقا مانند اینکه وقتی تلفن های هوشمند تازه ظهور کرده بودند، ساخت یک ساعت هوشمند امکانپذیر نبود.

وی برخی از این موارد را به شکلی جامع تر توضیح می دهد:

    ابزارهای پوشیدنی می توانند مانند یک نگهبان برای شما در جهان امروزی ایفای نقش کنند.

برای اینکه بیشتر این موضوع را تفهیم کند، سینگلتون شروع می کند به خالی کردن جیب هایش؛ کارت اعتباری، پول نقد و کلید. سپس می گوید که همه این ها می توانند جایشان را به ساعت هوشمند شما بدهند: «در دو الی سه سال آینده کسی نیاز ندارد تا این ها را همراه خود داشته باشد. اما در پنجاه سال بعدی قطعا چنین چیزهایی وجود نخواهد داشت. تصور می کنیم که ابزارهای پوشیدنی به شدت استعداد آن را دارند که زندگی کاربران را دگرگون کنند.»

    می توانیم به کاربران قدرتی بدهیم که امروز از آن بی بهره اند.

سینگلتون باور دارد که ابزارهای توسعه یافته توسط گوگل به خوبی توسط یک ساعت هوشمند قابل استفاده اند. از دستیار های مجازی گرفته تا اینترنت اشیا. وی سپس همین بخش را به سه قسمت تقسیم می کند.

    دانش: گوگل و به طور کلی جامعه تکنولوژیک، در آستانه یک دگرسویی بزرگ قرار دارد و می خواهد اطلاعات را از طریق دستیارهای مجازی و هوش مصنوعی به دست کاربر برساند. Google Now، Siri و Cortana نمونه هایش هستند. در آینده قرار است اطلاعات مختلف به سمت شما بیاید نه اینکه شما در پی اطلاعات بگردید. این تغییری بزرگ است؛ مخصوصا برای شرکت های کوچک تر. شما در یک موبایل، می توانید انتخاب کنید که چه اطلاعاتی را دریافت کنید ولی در نمایشگر کوچک ساعت، حق انتخابی ندارید و این اطلاعات خواه ناخواه به سمت شما می آید.
    ارتباط: شما قرار است از ساعت هوشمند خود استفاده کنید، بدون اینکه قرار باشد موبایل تان را از جیب خارج کنید. گوگل در این راستا، تلاش می کند با هوش مصنوعی خودش، ایمیل یا پیام هایی که دریافت می کنید را اسکن کرده و پاسخ های مناسب را به شکل آماده در اختیارتان قرار دهد.
    کنترل جهان پیرامون: به هر وسیله ای که کنار خود می بینید فکر کنید. چراغ، پروژکتوری که در اتاق قرار دارد یا سایر وسایل. همه این ابزارها بالاخره روزی به اینترنت متصل خواهند شد. اسمش هم هست «اینترنت اشیا». ساعت های هوشمند، ابزارهایی کاملا ایده آل برای مدیریت کردن سایر گجت های متصل به اینترنت هستند.

    بالا بردن سطح سلامت کاربران.

اندروید ور همین حالا برخی از این قابلیت ها را دارد. برای مثال کاربر می تواند ضربان قلب خود را مشاهده کند، ببیند که چند قدم برداشته و مواردی از این دست. اما سینگلتون می خواهد که در آینده، این ویژگی ها بسیار بیشتر از حالت کنونی شان شوند.

وی در همین رابطه می گوید: «ما باور داریم که پزشک شما در مواقع ضروری باید توسط اطلاعات ساعت هوشمند تان، با شما تماس بگیرد و از احتمال مریض شدنتان بگوید. اینکه شما بخواهید برای یک بیماری به پزشک زنگ بزنید، امری پذیرفته شده نیست. البته برای این کار، سنسورهای بیشتری هم باید به ابزارهای پوشیدنی اضافه شود و در حال حاضر، همین مسئله یکی از مشکلات ماست.»

مشکل اما به همین جا خلاصه نمی شود؛ در حال حاضر، دلایل کاربران برای نخریدن یک ساعت هوشمند بیشتر از دلایل شان برای خرید آن است.

سینگلتون حاضر نمی شود بیان کند که حالا، چه تعداد گجت مبتنی بر اندروید ور در سراسر جهان فعال هستند. اما در هر صورت می توان پنداشت که تعداد آنها در برابر ابزارهای اندرویدی، بسیار ناچیز است چرا که اینک بیش از ۱.۴ میلیارد گجت مبتنی بر اندروید در سراسر زمین مشغول به کار است.

تحقیقات اخیر نیز نشان می دهند که در زمینه ساعت های هوشمند، اپل واچ اکنون پیشتاز است. موسسه آماری IDC می گوید که در سه ماهه نهایی ۲۰۱۵، اپل موفق به فروش ۴.۱ میلیون ساعت هوشمند شده است. از سوی دیگر، می توان دید که تعداد اپ های نصب شده بر ساعت های مبتنی بر اندروید ور، به طور کلی بین ۱ الی ۵ میلیون بوده.

در همین راستا، سینگلتون می گوید که امیدوار است در نهایت رقابت به نفع کاربران باشد: «اگر برگردید عقب و به روزهای ابتدایی تلفن های هوشمند نگاه کنید، تصور می کنم خطوط موازی بسیاری در آن زمان هم دیده می شد.»

در ۲۰۰۹، یک سال می شد که موبایل های اندرویدی در بازار حضور داشتند و آیفون، سه برابر فروش بیشتری داشت. اما به یک باره فروش موبایل های اندرویدی افزایشی چشمگیر پیدا کرد. شاید در آینده سرنوشت پلتفرم اندروید ور هم چنین باشد.

«آنجلا مک اینتایر» (Angela McIntyre) یکی از تحلیلگران ارشد موسسه تحلیلی «گارتنر» است که در این رابطه می گوید: «می توانیم آنچه امروز در زمینه ساعت های هوشمند رخ می دهد را با اتفاقاتی که سال ها پیش برای موبایل ها رخ داد مقایسه کنیم. اگرچه اپل ابتدا با آیفون پیشتاز بود اما پس از آن پلتفرم اندروید به سادگی آیفون را جا گذاشت. انتظار دارم همین اتفاق در مورد ساعت های هوشمند نیز رخ دهد.»

سوال دیگری که اینجا مطرح می شود، این است که آیا سازندگان ساعت های هوشمند به اندروید ور، همچنان به عنوان یک پروژه آزمایشی نگاه می کند؟ سینگلتون می گوید: «فکر می کنم این دیدگاه در مورد همکاران سخت افزاری مختلف متفاوت باشد. برخی از شرکت هایی که با ما کار می کنند، به شکل عمیقی به دیدگاه های ما از آینده باور دارند و متعهد هستند که آنها را به حقیقت بدل سازند.»

وی ادامه می دهد: «برخی ها هم چندان اعتقادی به این پلتفرم و بهبودهایش ندارند. شاید اندروید ور نقشی در هسته اصلی تجارت های امروزی نداشته باشد اما آنها احساس می کنند که این استعداد در آینده وجود خواهد داشت. بیشتر ترجیح می دهیم با شرکت هایی کار کنیم که به دیدگاه های بلند مدت ما از اندروید ور باور دارند.»

در نهایت به این نتیجه می رسیم که دیدگاه گوگل از آینده ساعت های هوشمند چنین است: ابزاری که روی مچ دست قرار می گیرد و تلاش می کند تا شما را با زندگی سالم تری آشنا کند، اطلاعات مختلف را در اختیارتان قرار دهد و جهانی پر از ابزارهای مختلف که به اینترنت متصل هستند را در کنترل شما قرار دهد.

هزینه‌های مربوط به امنیت سایبری تقریبا در هر بخشی در حال افزایش بوده و این روند تا چند سال آینده به نقطه‌ای خواهد رسید که شرکت‌ها هزینه ۱۷۰ میلیارد دلاری را برای آن در سال ۲۰۲۰ خرج می‌کنند. با توجه به چگونگی اغلب نقض‌های داده‌ای و حملات سایبری، شرکت‌ها امیدوار هستند تا حریم خصوصی خود را حفظ کنند و اعتبار خوبی را برای مشتری کسب نمایند.

بسیاری از رهبران از نگرانی‌های امنیت سایبری آگاه هستند، اما آن‌ها تهدیدهایی را در نظر دارند که در رسانه‌های امروزی صحبتی از آن نمی‌شود یا اغلب در تکاپوی تصمیم‌گیری مدیران آی‌تی از آن‌ها غافل می‌شوند. با این حال حضور امنیت سایبری برای یک سازمان به اندازه ارتباط ضعیفی که با آن برقرار می‌شود، بسیار با اهمیت است. مجرمان سایبری به مدیرانی که آسیب‌پذیری‌های بالقوه را نادیده می‌گیرند، رحم نمی‌کنند. این‌ها دلایلی هستند که شما باید از مسایل مهم و نه فقط آن‌هایی که معمولا مورد بحث قرار می‌گیرند، آگاهی داشته‌ باشید.

در این مطلب چند مورد از مسایلی که رهبران تجاری نیاز دارند تا برنامه‌ریزی مناسبی را روی امنیت سازمان خود داشته‌ باشند ذکر کرده‌ایم:

۱. مهندسی اجتماعی

بیشتر مجرمان سایبری سعی دارند تا برای جلوگیری از چند ماه تلاش به منظور شکستن کد امنیتی یا جستجوی حفره ‌نرم‌افزاری شرکت شما اقداماتی را انجام دهند. در عوض، آن‌ها در تلاش‌اند تا به سادگی از شما یا شخص دیگری که در سازمان‌تان کار می‌کند اطلاعاتی را کسب کنند و یا اطلاعات ورود را بدست آورند.

دلیل این کار این است که هر دو مورد ذکر شده ساده‌ترین گزینه پیش‌رو است و به خوبی جواب می‌دهد. ذهن‌هایی که آموزش‌های اصول اولیه امنیت سایبری را نیاموخته‌است، آسان‌تر فریب می‌خورند و اکثریت قریب به اتفاق (طبق گزارشات تا ۹۵ درصد) نقض‌های داده‌ای توسط خطاهای انسان صورت می‌گیرد. سعی کنید تا برای قرار گرفتن در بالاترین سطح امنیت تهدیدات بالقوه انسانی مراحل زیر را پیگیری کنید:

بهترین راه ممکن برای اطمینان از اینکه شما تحت تاثیر کلاهبرداری یا حملات فیشینگ قرار نمی‌گیرید این است که در محل کار دستورالعمل‌های مربوط به فناوری خود را روشن و و واضح اجرا نمایید. در صورتی که کارکنان شما کاملا از این موضوع باخبرند که در فضای آنلاین اطلاعات ویژه توسط کارمند یا مدیران دیگر از آن‌ها درخواست نخواهد شد، احتمال کمتری وجود دارد که آن اطلاعات توسط آن‌ها به بیرون درز پیدا کند.
یک سازمان نمی‌تواند دانش امنیت سایبری کارمندان را بر عهده بگیرد. ترجیحا هر ۳ تا ۶ ماه مطمین شوید که آموزش‌ها به طور منظم دسته‌بندی شده‌ باشند. برخی از سطوح آموزش می‌بایست برای تمامی افراد سازمان الزامی باشد. این مورد از تهدیدات و کلاهبرداری‌های جدیدی که هنوز دیده‌ نشده‌اند، پیشگیری می‌کند.
    داشتن یک سیاست کلی و جو فکری انتقادی در محل کار یکی دیگر از این موارد است. اگر افراد حداقل‌های دستورات را پیش از پیروی از آن‌ها در نظر داشته‌باشند، ممکن است آن‌ها با عدم توافق کمتری مواجه بشوند و از حملات ناشی از مهندسی اجتماعی جلوگیری کنند.

۲. شبکه‌های عمومی و آسیب‌پذیری‌های ممکن در حین سفر

برای هرکسی که داده‌های حساسی را در گوشی یا تبلت همراه خود دارد، شبکه‌های عمومی جز خطرناک‌ترین مکان‌ها هستند. با توجه به گرایش افراد به استفاده از کافی‌شاپ و مکان‌های عمومی به عنوان محل ملاقات، خطرات آن‌ها می‌بایست شناخته ‌شده‌ باشد. هکرها و دیگر مجرمان سایبری از برنامه‌های استراق سمع (sniffer) به منظور دزدیدن اطلاعات ارسال‌شده روی شبکه استفاده می‌کنند، که می‌تواند شامل داده‌های ورود به سیستم و مکاتبات حساس باشد.

با اجرای موارد زیر در برابر این مسایل واکنش نشان دهید:

مطمین شوید که موبایل‌های کارکنان دارای تجهیزات اختصاصی است که مرتبط با کار آن‌هاست. این ممکن است هزینه اندکی را برای شما داشته‌ باشد، اما سازمان‌تان کنترل صحیح‌تری را روی آنچه که ممکن است برای این وسایل اتفاق بیفتد، خواهد داشت.
کارکنان خود را مجهز به شبکه خصوصی مجازی (VPN) کنید، تا بدین وسیله ارتباطات آن‌ها را روی هر شبکه‌ای رمزنگاری نمایید. این مورد هر خطری را که در شبکه‌های عمومی وجود دارد، خنثی می‌کند. بیشتر مجرمان سایبری قادر خواهند بود تا برای اهدافی که از شبکه‌های VPN استفاده می‌کنند، راهی را پیدا کنند. تمام چیزی که نیاز دارید این است که مطمین شوید از بهترین VPN استفاده می‌کنید. به دنبال گزینه‌های بیشتری برای سرور خود باشید و از ابزارهای حفظ حریم خصوصی در کنار VPN استفاده نمایید.

۳. هک و کلاهبرداری‌های رسانه‌های اجتماعی

تلاش‌ رسانه اجتماعی یک کسب و کار به شدت می‌تواند روی بازاریابی و  فروش موفق آن تاثیرگذار باشد، مخصوصا برای تجارت‌هایی که مصرف‌کنندگان آن با فضای آنلاین ارتباط بیشتری دارند. آن‌ها نیاز به مراقبت‌های گروهی یا شخصی دارند تا از خرابکاری‌‌های آینده و یا ربودن حساب‌های شرکت جلوگیری شود.

تبدیل شدن به هدف چنین حملاتی برای مزاحمت‌های مطبوعاتی و از دست‌دادن بسیاری از طرفدارانی که به طور چشمگیری رشد کرده بودند، مسیری را ایجاد می‌کند که دیگر نمی‌توان جلوی آن را گرفت. حتی شرکت مایکروسافت هم از این مشکل در امان نیست. اطمینان حاصل کنید که برنامه‌ای را با رعایت موارد زیر در اختیار دارید:

سعی کنید تنها یک یا دو نفر را برای مدیریت رسانه اجتماعی سازمان خود داشته‌ باشید. در صورتی که درب‌های بیشتری را باز بگذارید، شانس بیشتری را در قبال گم شدن گوشی یا هک شدن رمز عبور خود خواهید داشت. اغلب مصالح کسب و کارهای مشروع سعی خواهندکرد تا از راه‌های رسمی ارتباطی به جای توییت ز‌دن به شما استفاده کنند. هرگز اجازه ندهید تا اطلاعات رسمی در اختیار رسانه‌های اجتماعی قرار بگیرد.
یک سیاست کلی را درمورد آنچه که کارکنان در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک می‌گذارند، داشته‌ باشید. مجرمان سایبری ممکن است باهوش باشند و نگاهی به حساب‌های‌کاربری آن‌ها بیندازند تا ببینند که آیا فرآیندهای کاری شما آسیب‌پذیر است یا خیر. توصیه می‌شود که کارمندان روی جزییات کمتری فعالیت داشته باشند و حساب کاربری‌شان خصوصی باقی بماند (مگر اینکه به عنوان نماینده عمومی شرکت شما کار می‌کنند).

۴. محدودیت منابع

یک امنیت سایبری حرفه‌ای قطعا تلاش می‌کند تا برای حفاظت از سازمان شما تمام سعی خود را بکند، اما تخصص آن‌ها تنها هنگامی می‌تواند درست به کار گرفته شود که تجهیزات و منابع انسانی به خوبی تعیین شده‌ باشند. بیشتر کسب و کارها، امنیت سایبری را به چشم یک بیمه حیاتی می‌بینند تا اینکه از آن به عنوان یک هزینه یاد کنند. این موضوع می‌تواند یک مشکل طولانی مدت و منابع ضعیف امنیتی بخش آی‌تی را به اثبات برساند. برنامه‌ریزی مفید است، اما این اقدام و تعهدات هستند که مشتریان و کارمندان شما را امن نگه می‌دارند.

در صورتی که بخش آی‌تی نیازمند اجرای کارهایی است که تفاوت زیادی را با تفکرات شما دارد، علت کار را جویا شوید. کسی غیر از آن‌ها مجبور به گرفتن تصمیم نهایی در مورد تخصیص منابع خواهد بود، اما باید توجه داشت که آن‌ها نیاز دارند تا بتوانند به‌جای انجام واکنش نسبت به تغییر وضعیت امنیت سازمان شما، برنامه ریزی کنند.

همانطور که پیشرفت محیط کاری خود را با دیجیتالی شدن تجهیزات شاهد هستیم، ما نمی‌توانیم از ضرورت امنیت سایبری چشم‌پوشی کنیم. مشتریان و کابرانی که با سازمان کار می‌کنند انتظار دارند تا از اطلاعاتشان حفاظت شود و این بستگی به این دارد که شما از چه روش و ابزارهایی برای حفاظت از سازمان خود استفاده می‌کنید.

حدود ۳ روز پیش بود که خبر دسترسی ایرانیان به چند سرویس مهم گوگل از جمله گوگل آنالیتیکس، بسیاری را امیدوار کرد تا برداشته شدن تحریم‌ها، از این سوی نیز موجب رفع برخی نگرانی‌ها و استفاده از سرویس‌های جهانی است.

اما از صبح امروز، گوگل آنالیتیکس دوباره به وضعیت قبلی‌اش بازگشته و مشخص نیست که چرا و پس از طی این مدت بسیار کوتاه، این برنامه برای ایرانیان غیر قابل دسترس شده است. آیا گوگل از کرده خود پشیمان است و یا یک مشکل فنی پیش آمده که سبب شده مجددا این آنالیزور ارزشمند گوگل برای آی‌پی‌های ایران غیرقابل دسترش شده و فقط با وی‌پی‌ان امکان دسترسی به آن وجود داشته باشد.

با توجه به آنکه مدت زمان عدم دسترسی مجدد به چندین ساعت رسیده و تغییری در این روند مشاهده نمی‌شود، این موضوع می‌تواند رنگ جدی‌تری به خود بگیرد که گوگل این سرویس را برای ایرانیان دوباره بسته است. البته در این ارتباط، اطلاعیه‌ای از گوگل مخابره نشده ولی اگر این کار توسط شرکت بزرگ آمریکایی انجام شده باشد، بایستی به‌راستی بر حال و احوال آن‌ها گریست که نمی‌توانند یک تصمیم به این سادگی را به‌درستی اتخاذ کرده و بر ادامه آن مصمم باشند.

البته ما امیدواریم که این عدم دسترسی موقت بوده و راهی که به حق باز شده است،‌ همچنان باز بماند و این چنین تحریم‌های ظالمانه که هدف اصلی آن به سمت بدنه جامعه است، هیچ‌گاه دوباره انجام نشود.

لازم به ذکر است که گوگل آنالیتیکس، یک سرویس رایگان برای صاحبان وب است که به کمک آن می‌توانند آمارهای بسیار خوبی از میزان ورودی‌ها، محبوب‌ترین مطالب، رفرال‌ها و… به‌دست بیاورند.

ایرانسل برای نخستین بار در کشور، تست IPv6 (آی‌پی ورژن۶) را بر بستر موبایل با موفقیت به پایان رساند. این عملیات  با همکاری شرکت ارتباطات زیرساخت و سازمان فناوری اطلاعات انجام شد. راه‌اندازی IPv6 می‌تواند مشکلات اتصال به شبکه‌های 3G و 4G را برطرف کند.

ایرانسل برای نخستین بار در کشور تست IPv6 (آی‌پی ورژن۶) را بر بستر موبایل با موفقیت به پایان رساند. این عملیات با همکاری شرکت ارتباطات زیرساخت و سازمان فناوری اطلاعات انجام شد.

پروتکل اینترنت نسخه‌ی 6 که به اختصار IPv6 نامیده می‌شود، جدیدترین نسخه‌ی پروتکل اینترنت است که ارتباط‌های اینترنتی را شکل می‌دهد و پیش‌بینی می‌شود در آینده‌ی نزدیک، جایگزین نسخه‌ی 4 این پروتکل (IPv4) شود.

هر دستگاه برای اتصال به اینترنت باید یک IP داشته باشد که هم اکنون IP نسخه‌ی ۴ در ایران و دنیا استفاده می‌شود که یک آدرس ۳۲ بیتی است. با توجه به توسعه یافتن خدمات دستگاه به دستگاه و اینترنت اشیاء (IoT) که می‌تواند منجر به برقراری ارتباط میان بسیاری از دستگاه‌ها مانند موبایل‌ها، دوربین‌ها و حتی لوازم خانگی و قاب عکس‌های دیجیتال بر بستر اینترنت شود، نیاز به توسعه‌ی پروتکل IP بیش از پیش اهمیت پیدا می‌کند.

این توسعه منجر به مهاجرت اپراتورها و شبکه‌های کشورها از IPv4 به IPv6 می‌شود که تعداد آدرس‌های آی‌پی‌ در دنیا را ۲ به توان ۹۶ برابر می‌کند. نسخه‌ی ششم پروتکل اینترنت یا IPv6 از فضای آدرس‌دهی ۱۲۸ بیتی استفاده می‌کند که امکان بهره‌گیری از ۲ به توان ۱۲۸ آدرس یکتا را امکان‌پذیر خواهد کرد.

همان‌طور که اشاره شد، نسخه‌ی چهارم پروتکل اینترنت یا IPv4 که در حال حاضر مورد استفاده است، از استانداردهای قدیمی آدرس‌دهی است و فضای آدرسی ۳۲ بیتی دارد. پیش‌بینی‌ها حاکی از آن است که طی سال‌های آینده، میلیاردها شیء در دنیا به اینترنت متصل می‌شوند.

ایرانسل سرمایه‌گذاری کلانی را جهت راه‌اندازی سامانه‌ی دستگاه به دستگاه به عنوان بسترساز این ارتباطات انجام داده است تا با بهره‌برداری تجاری از آن، امکان اتصال هزاران دستگاه و ارائه‌ی صدها خدمت مختلف بر روی این بستر فراهم شود.

فاکتور اصلی شما جهت انتخاب یک سیستم‌عامل یا پلتفرم چیست؟ تنوع اپلیکیشن‌ها؟ دسترسی سخت‌افزاری؟ معمولا امنیت سیستمی نیز یکی دیگر از فاکتور‌های مهم خریداران در این زمینه شناخته می‌شود و سال گذشته کمپانی گوگل پس از شناسایی حملات Stagefright مورد هجوم رسانه‌های مختلف قرار گرفت. به همین خاطر از بین رفتن این‌چنین مواردی در اندروید N الزامی است.

حفره امنیتی اندروید و حملات Stagefright به‌راحتی امنیتی کاربران را با خطر مواجه می‌سازند. متاسفانه حملات مرتبط با این آسیب‌پذیری بزرگ، بسیاری از دستگاه‌های اندرویدی را تهدید می‌کند؛ اما به نظر می‌رسد کمپانی گوگل از این اشتباه بزرگ درس گرفته و در زمینه‌ی امنیت اندروید N بسیار جدی است. به همین خاطر کارشناسان این شرکت امروز اطلاعاتی را پیرامون عدم آسیب‌پذیری اندروید N در مقابل چنین حملاتی را با کاربران در میان گذاشتند.

گوگل در آن بازه زمانی به‌سرعت به حملات Stagefright عکس‌العمل نشان داد، اما متاسفانه بهره‌برداری هکر‌ها از این حفره امنیتی در ماه‌های بعد همچنان ادامه داشت. حتی پچ امنیتی این شرکت که جهت رفع مشکل تلفن‌های اندرویدی بی‌شماری منتشر شده بود، نتوانست موثر باشد؛ بنابراین پیشگیری همیشه بهتر از درمان است و گوگل باید نسخه جدید از سیستم‌عامل محبوبش را نسبت به چنین حملاتی ایمن کند.

این کمپانی ساعاتی پیش در وبلاگ توسعه‌دهندگان اندرویدی خود، از دو گام بزرگ جهت برطرف‌ کردن این حفره امنیتی و جلوگیری از وقوع چنین حملاتی سخن گفته است.
گوگل با دو گام بزرگ حملات Stagefright را به فراموشی می‌سپارد

قبل از شرح این دو قدم گوگل، به خاطر داشته باشید که فایل‌های Stagefright در قالب فایل‌های مولتی‌مدیا طراحی می‌شدند و در حین پردازش در سیستم پردازش مدیا در تلفن‌های اندرویدی، کنترل سیستم را به دست گرفته و کد‌های مخرب خود را ثبت و اجرا می‌کردند.

قدم اول گوگل جهت جلوگیری از بروز چنین حملاتی، محدود کردن قابلیت دریافت ورودی ناقص محسوب می‌شود (همان فایل‌های مدیای ویرایش‌شده توسط هکران). بدین ترتیب دیگر خبری از بروز رفتار‌های پیش‌بینی نشده در سیستم‌عامل نخواهد بود. به‌منظور ایجاد این محدودیت، گوگل در اندروید N از کد جدیدی بهره گرفته است که بخش‌های آسیب‌پذیر را شناسایی کرده و کد‌های قدرتمندی را جایگزین‌ آن‌ها خواهد کرد.

قدم دوم، جلوگیری از ایجاد خسارت‌های بزرگ توسط این فایل‌های مخرب به شمار می‌رود. بدین ترتیب حتی اگر گوگل باز هم یک حفره‌ امنیتی در سیستم‌عامل خود ایجاد کرده باشد و باگ جدیدی شناسایی شود، دیگر امکان بروز خسارات جبران‌ناپذیر وجود نخواهد داشت. در واقع گوگل بخش‌های مختلف سیستم‌عامل اندروید نظیر Mediasaver و System Web view را به عملکرد تخصصی خود محدود کرده است و مهاجمان نمی‌توانند به‌سادگی سیستم کاربر را به‌کلی از کار بیندازند.

به عنوان مثال در گذشته اگر یک فایل مخرب کنترل بخش قدیمی Mediasaver را به دست می‌آورد، به فایل‌های سیستمی اندروید، ارتباطات شبکه‌ای و حافظه تلفن دسترسی کامل پیدا می‌کرد یعنی همه بخش‌های حساس تحت کنترل فایل مخرب! همان‌طور که در جدول زیر مشاهده می‌کنید، با دسته‌بندی کردن موارد مختلف در اندروید N، خیال گوگل راحت شده است. در نسخه جدید سیستم‌عامل اندروید اگر فایل مخربی به Mediasaver دسترسی پیدا کند، تنها قادر به بی‌صدا کردن تلفن و یا دست‌کاری اتصالات بلوتوث آن خواهد بود و به بخش‌های حساس سیستمی دسترسی نخواهد داشت.

متاسفانه اکثر هکر‌ان، بسیار خلاق و با‌هوش هستند و کارساز شدن این اقدامات گوگل در اندروید N هنوز مشخص نیست. پس اینکه آیا حملات Stagefright در آینده تکرار می‌شوند یا خیر، هنوز برایمان مبهم است. در حال حاضر تنها می‌توانیم از تلاش‌های فراوان گوگل جهت رفع این‌گونه حفره‌های امنیتی خوشحال باشیم. نظر شما در این زمینه چیست؟

یکی از اساتید موسسه‌ی فناوری جورجیا در اتفاقی جالب و تأمل‌برانگیز، پاسخ به ایمیل‌های دانشجویان را به کمک یک روبات هوشمند سپرده است. با ما همراه باشید.

استاد موسسه‌ی فناوری جورجیا آقای اشوک گوئل (Ashok Goel) با بهره بردن از هوش مصنوعی، یک روبات هوشمند ساخته است که به‌جای دستیار استاد (Teacher Assistant) به ایمیل‌های ارسالی توسط دانشجویان پاسخ داده است. جالب اینجاست که هیچ‌یک از دانشجویان متوجه این موضوع نشدند. این استاد با انجام این کار آزمایش تورینگ را با موفقیت پشت سر گذاشته است. آزمایش تورینگ آزمونی است که در آن انسان با یک موجودیت از طریق ارسال و دریافت پیام ارتباط برقرار می‌کند. این آزمون زمانی موفقیت‌آمیز است که انسان با خود فکر کند که در حال مکالمه با یک انسان است، درحالی‌که با یک ربات هوشمند ارتباط برقرار کرده است.

این استاد دانشگاه این کار را به کمک یکی از رایانه‌های شرکت IBM انجام داده است. این سیستم Jill Watson نام دارد و همین رایانه بود که به سؤالات دانشجویان پاسخ ‌می‌داد. این رایانه علاوه بر پاسخ دادن سؤالات به دانشجویان، زمان امتحانات را یادآوری می‌کرد و همچنین با طرح سؤالاتی در میانه‌ی هفته از دانشجویان می‌خواست که درباره‌ی موضوع مطرح‌شده بحث و گفت‌و‌گو کنند. این دقیقاً همان کاری است که یک دستیار استاد انجام می‌دهد.

آقای گوئل در این خصوص گفت که:

    دانشجویان در هر ترم حدود 10 هزار پیام از طریق ایمیل برای استاد ارسال می‌کنند. پاسخ دادن به این تعداد سؤال واقعاً کار بسیار زمان‌بر و طاقت‌فرسایی است. به همین دلیل من به دنبال راهی بودم که بر این مشکل چیره شوم. راه‌حل من استفاده از یک سیستم هوشمند بود که بتواند به بهترین شکل به سؤالات دانشجویان پاسخ دهد و به‌مانند یک دستیار واقعی با آن‌ها ارتباط برقرار کند.

برخی از دانشجویان در این خصوص گفتند که تا حدودی به این موضوع شک کرده بودند که در حال ارتباط با یک سیستم هوشمند هستند، اما هرگز از این موضوع اطمینان نداشتند.

خوب است بدانید که آزمون ورودی دانشگاه‌های ملی در کشور چین، توسط یک برنامه‌ی هوشمند مدیریت می‌شود.

نظر شما در خصوص این موج استفاده از هوش مصنوعی و کاربردهای مختلف آن چیست؟ دیدگاه خود را در قسمت نظرات با ما و سایر کاربران در میان بگذارید.

یکی از ویژگی های ساعت های اپل نصب سیستم عامل ویندوز ۹۵ بر روی آنها است.

با کمی تغییرات بر روی اپلیکیشن WatchKit می توان ویندوز ۹۵ مایکروسافت را بر روی ساعت های هوشمند اپل نصب کرد.

اما صفحه نمایش ساعت اپل برای به تصویر کشیدن آیکون های ویندوز ۹۵ بسیار کوچک است و برای مدیریت صفحه از موس نمی توان استفاده کرد. به جای آن با سیستم حسگر صفحه نمایش می بایستی بر روی گزینه ها عمل کلیک را انجام داد.

در حقیقت ساعت های اپل برای نصب ویندوز عامل ۹۵ طراحی نشده اند اما این قابلیت ویژه را دارند تا این ویندوز را ساپورت کنند. بکارگیری ویندوز ۹۵ بر روی ساعت های اپل، سرعت پردازش را بسیار کند می کند.

هدف از بکارگیری ویندوز ۹۵ بر روی ساعت اپل، نشان دادن توان این غول فناوری است.

علاوه بر نوشتن یک اپلیکیشن، رفع ایرادات آن و بخصوص مسائل امنیتی، از جمله مهمترین اقداماتی است که توسعه‌دهندگان باید انجام دهند. عیب‌یابی اپلیکیشن‌ها به صورت خط به خط، معمولا کار طاقت‌فرسایی است و علی‌رغم صرف زمان و انرژی زیاد، امکان دارد باز هم برخی مشکلات در نرم‌افزار تشخیص داده نشوند. به تازگی ابزار جدیدی به نام Space توسط MIT توسعه داده شده که قادر است در یک دقیقه اپلیکیشن‌های تحت وب نوشته شده به زبان Ruby On Rails را عیب‌یابی کند.

یک دقیقه اگرچه زمان بسیار کوتای برای یک برنامه‌نویس محسوب می شود، اما در همین مدت کم می‌توانید اپلیکیشن‌های تحت وب نوشته شده با Ruby on Rails را عیب‌یابی کنید. البته انجام چنین کاری الزاما به دلیل توانایی‌های شما در رفع اشکال کدی که خود آن را نوشته‌اید نیست؛ بلکه به لطف ابزار جدیدی که دانشگاه MIT توسعه داده می‌توانید در یک دقیقه کد خود را عیب‌یابی کنید. این ابزار جدید که موسسه‌ی تکنولوژی ماساچوست آن را ساخته قادر است فقط در ۶۴ ثانیه هر اپلیکیشنی را تحلیل کرده و مشکلات آن را بیابد.

به دلیل خصیصه‌هایی که در بطن زبان برنامه‌نویسی Ruby وجود دارد، سیستم جدید MIT قادر است تا ۲۳ مورد از مشکلات امنیتی رایج موجود در ۵۰ اپلیکیشن تحت وب محبوب نوشته شده به این زبان برنامه‌نویسی را بیابد. اما موضوعی جالب این است که برای بررسی و عیب‌یابی (Debug) هر اپلیکیشن نهایتا ۶۴ ثانیه زمان نیاز است.

انجام چنین کاری به دلیل تعریف عملگرهای پایه‌ای در کتابخانه‌های زبان برنامه نویسی Ruby ممکن شده است. هنگامی‌که محققان MIT این کتابخانه‌ها را می‌نوشتند، عملگرها در دسته‌ی خاص خود قرار داده می‌شدند که اینکار باعث می‌شد تا هر عملگر اجبارا روش تعامل و رفتار خود را با استفاده از یک زبان منطقی توضیح دهند. Katherine Noyes از سرویس خبری IDG ابزار جدید MIT را اینگونه وصف کرده: «مترجم Rails برنامه‌های سطح بالای این زبان را به کدهای قابل فهم توسط ماشین تبدیل می‌کند و ابزار مورد اشاره می‌تواند چگونگی جریان انتقال داده‌ها در برنامه‌ها را توضیح دهد.» در نهایت محققان با این روش باعث می‌شوند نیازی به روش مرسوم بررسی خط به خط برنامه برای عیب‌یابی نداشته باشیم.

MIT نام ابزار عیب‌یابی خود را Space نهاده و به طور خاص بر روش دسترسی اپلیکیشن‌ها به داده‌ها تمرکز دارد. اینکار به محققان اجازه می‌دهد تا ببینید یک کاربر چه عملیاتی را می‌تواند بر روی یک داده خاص انجام دهد و سناریو اصلی کاری وی چیست. Space می‌تواند بر اساس توضیحاتی که هر کتابخانه ارائه می‌دهد، بگوید که برنامه مورد نظر تا چه حد از قوانین تعیین شده پیروی می‌کند و نهایتا مشکلات امنیتی را تشخیص خواهد داد.

آقای دنیل جکسون که یکی از اساتید دانشگاه مهندسی برق و علوم کامپیوتر است در گفتگو با MIT News گفته: «زمانی‌که شما به چیزی مثل یک اپلیکیشن نوشته شده به زبان Ruby On Rails نگاه کنید، اگر بخواهید آن را به صورت معمول تجزیه و تحلیل کنید، اساسا باید خودتان عملیات عیب‌یابی را انجام داده و مشکلات را بیابید و در واقع روش کار را بسیار سخت خواهد کرد.» اما حالا با استفاده از Space، می‌توان با روشی بسیار آسان‌تر عملیات رفع باگ را انجام داد.

نتایج کامل تحقیقات انجام شده در ماه آینده و در کنفرانس بین‌المللی مهندسی نرم‌افزار که در آستین، تگزاس برگزار خواهد شد، اعلام می‌شود.

نظر شما در مورد ابزار جدید عیب‌یابی MIT چیست؟

بسیاری از کاربران، طرفداران و علاقمندان دنیای تکنولوژی، به تلفن هوشمند G5 به عنوان اولین تلفن هوشمند ماژولار ال‌جی نگاه می‌کنند. ما به عنوان یک رمز به شما می‌گوییم که شرکت ال‌جی قبل از این، تلفن ماژولار ساخته بود. ادامه متن را برای اطلاع یافتن از این موضوع بخوانید.

اما ابتدا اجازه بدهید به ویژگی‌های ماژولار G5 بپردازیم. به وسیله G5 Cam Pro شما می‌توانید دوربین این دیوایس را به طرز محسوسی ارتقا دهید. این وسیله، دیوایس شما را تبدیل به یک دوربین DSLR می‌کند که مجهز به دکمه شاتر نیز هست. این قطعه سخت افزاری، دارای باطری ۱۲۰۰ میلی آمپر ساعتی است.

قطعه‌ای دیگر با نام LG Hi-Fi Plus نیز وجود دارد که باعث می‌شود قدرت صدای دیوایس بالاتر برود. قطعات دیگری با نام‌های LG 360 Cam، هدست LG Tone Platinum و LG Rolling Bot نیز موجود هستند که متأسفانه، تمامی این قطعات در همه کشورها یافت نمی‌شود. برخی از آنها نیز هنوز عرضه نشده‌اند.

همانطور که گفتیم G5، اولین تلفن ماژولار ال‌جی به حساب نمی‌آید. اگر به اول مارس سال ۲۰۰۹ بازگردیم٬ LG Versa به صورت اختصاصی برای اوپراتور Verizon عرضه شد. این تلفن با قابلیت‌های بسیار، شباهت زیادی به LG Dare داشت. اما چیزی که باعث تفاوت آنها می‌شد، لوازم جانبی آن بود که به صورت ماژولار به آن اضافه می‌شد. یکی از آن موارد، کیبورد فیزیکی QWERTY بود که به صورت جداگانه به فروش می‌رسید. این کیبورد از قسمت پشت دیوایس و بعد از جدا شدن کاور باطری، به LG Versa متصل می‌شد. در قسمت جلویی این کیبورد٬ یک صفحه OLED به ابعاد ۱۲۰ در ۵۶ پیکسل وجود داشت که میزان باطری و قدرت سیگنال را نمایش می‌داد. لوازم جانبی ماژولار دیگری نیز برای این دیوایس تولید شده بود.

بعد از هفت سال٬ شرکت ال‌جی لوازم جانبی ماژولار را ارتقا داد و آنها را به صورت امروزی٬ برای G5 خود عرضه نمود.